Ստեղագործում են Արևմտյան դպրոց-պարտեզի հինգերորդցիները։
Ողջո՜ւյն: Ես Անիտան եմ:
Եկեք պատկերացնենք, թե որքա՜ն երջանիկ կլիներ աշխարհը, եթե մարդիկ առավոտյան ժպիտով ողջունեին միմյանց ու անկեղծ ժպիտներով լցնեին շուրջբոլորը:
Կյանքը մեզ տալիս է հնարավորություն զգալու արևի ջերմությունը, թռչունների ծլվլոցը լուսաբացին ու գիշերվա աստղաշատ երկնքի խորհրդավոր գեղեցկությունը: Մենք պետք է ժպիտ ու սեր տանք մեզ մտերիմ ու հարազատ մարդկանց, սիրենք մեզ շրջապատող աշխարհը: Երբ առավոտյան արթնանում եմ, մայրիկս ժպիտով ու հաբույրով ինձ ուրախ օր է մաղթում, ինձ մոտ հաճելի զգացողություն է առաջանում: Դպրոցում ընկերներս և ուսուցիչներս ջերմ ժպիտներ են նվիրում միմյանց ու օրս ուրախ ու դրական է սկսում:
Իսկ ուշ երեկոյան ես շատ եմ սիրում նայել դեպի վեր՝ աստղերին. կարող եմ անվերջ նայել: Ամեն աստղ մի մեծ գաղտնիքը է՝ փայլուն աչուկներով ու լայն ժպիտով: Նաև գիտեմ, որ ես երկնքում ունեմ իմ աստղիկը, իմ պահապան հրեշտակը, ով ամեն իմ հաջողությունների համար նայում ու ժպտում է, ես էլ միշտ բարությամբ ու հոգատարությամբ եմ վերաբերվում հատկապես փոքրիկներին, որ իմ հրեշտակը հպարտանա ինձնով ու ժպտա ինձ:
Եվ ուրեմն, ժպտանք, որ աշխարհը ժպտա մեզ:
Եկեք պատկերացնենք, թե որքա՜ն երջանիկ կլիներ աշխարհը, եթե մարդիկ առավոտյան ժպիտով ողջունեին միմյանց ու անկեղծ ժպիտներով լցնեին շուրջբոլորը:
Կյանքը մեզ տալիս է հնարավորություն զգալու արևի ջերմությունը, թռչունների ծլվլոցը լուսաբացին ու գիշերվա աստղաշատ երկնքի խորհրդավոր գեղեցկությունը: Մենք պետք է ժպիտ ու սեր տանք մեզ մտերիմ ու հարազատ մարդկանց, սիրենք մեզ շրջապատող աշխարհը: Երբ առավոտյան արթնանում եմ, մայրիկս ժպիտով ու հաբույրով ինձ ուրախ օր է մաղթում, ինձ մոտ հաճելի զգացողություն է առաջանում: Դպրոցում ընկերներս և ուսուցիչներս ջերմ ժպիտներ են նվիրում միմյանց ու օրս ուրախ ու դրական է սկսում:
Իսկ ուշ երեկոյան ես շատ եմ սիրում նայել դեպի վեր՝ աստղերին. կարող եմ անվերջ նայել: Ամեն աստղ մի մեծ գաղտնիքը է՝ փայլուն աչուկներով ու լայն ժպիտով: Նաև գիտեմ, որ ես երկնքում ունեմ իմ աստղիկը, իմ պահապան հրեշտակը, ով ամեն իմ հաջողությունների համար նայում ու ժպտում է, ես էլ միշտ բարությամբ ու հոգատարությամբ եմ վերաբերվում հատկապես փոքրիկներին, որ իմ հրեշտակը հպարտանա ինձնով ու ժպտա ինձ:
Եվ ուրեմն, ժպտանք, որ աշխարհը ժպտա մեզ:
Երբ ես ուրախ եմ, աշխարհը ինձ լավություն է անում, օգնում է և լավ ցանկություններս է կատարում, իսկ երբ ես տխուր եմ և ոչ մեկի հետ չեմ խոսում, աշխարհը ինձ վատություն է անում և չի օգնում, բայց դա էլ աննպատակ չի, աշխարհը փորձում է ինձ հասկացնել, որ փետք է բոլորի հետ խոսել, ոչ ոքից չնեղանալ և ամբողջ կյանքում ուրախ լինել:
Ժպիտը մարդուն միշտ գեղեցկացնում է, մարդուն միշտ օգնում է: Միշտ մարդկանց հոգում լինում են տխրություններ և մարդիկ դրանք հաղթահարելու համար պետք է ժպտան: Մի անգամ, մի աղջիկ ինձ վատություն արեց, և ես նույն ձևով պատասխանեցի նրան, բայց հետո նա զգաց իր սխալը, եկավ և ինձնից ներողություն խնդրեց և ժպտաց, ես էլ նրան ժպտացի:
Սարոյանական օրերին հինգերորդցիները կարդացին Վ․ Սարոյանի դպրոցական տարիների մասին հուշը և ներկայացնում են իրենց զգացողությունները։
